- inmodestus
- immŏdestus ( inm- ), a, um, adj. [inmodestus], unrestrained, excessive, extravagant, immoderate (rare but class.; syn. immoderatus): in vino. Ter. Heaut. 3, 3, 7:A.
mores,
Plaut. Curc. 1, 3, 44:largitione effundere,
Sen. Contr. 1, 1:fautores histrionum,
Tac. A. 13, 28: genus jocandi non profusum nec immodestum, * Cic. Off. 1, 29, 103.— Advv.: immŏdestē.Immoderately, extravagantly, impudently:B.amare,
Plaut. Poen. 1, 1, 25:gloriari (with immodice),
Liv. 22, 27, 2:immodeste atque intemperanter facere multa,
Quint. 5, 7, 32:postulare missionem,
Suet. Aug. 24.— Comp.:procedere,
Sen. Q. N. 1, 17.—Unjustly:tum me hoc indecore, inmodeste datis di,
Plaut. Rud. 1, 3, 9.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.