inmodestus

inmodestus
immŏdestus ( inm- ), a, um, adj. [inmodestus], unrestrained, excessive, extravagant, immoderate (rare but class.; syn. immoderatus): in vino. Ter. Heaut. 3, 3, 7:

mores,

Plaut. Curc. 1, 3, 44:

largitione effundere,

Sen. Contr. 1, 1:

fautores histrionum,

Tac. A. 13, 28: genus jocandi non profusum nec immodestum, * Cic. Off. 1, 29, 103.— Advv.: immŏdestē.
A.
Immoderately, extravagantly, impudently:

amare,

Plaut. Poen. 1, 1, 25:

gloriari (with immodice),

Liv. 22, 27, 2:

immodeste atque intemperanter facere multa,

Quint. 5, 7, 32:

postulare missionem,

Suet. Aug. 24.— Comp.:

procedere,

Sen. Q. N. 1, 17.—
B.
Unjustly:

tum me hoc indecore, inmodeste datis di,

Plaut. Rud. 1, 3, 9.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”